ของกินในดวงใจ 5 อันดับของกินในดวงใจการกินเปรียบเสมือนยาวิเศษ เยียวยาความเหนื่อยล้าและปัดเป่าเรื่องเครียดให้หายไป กลิ่นหอมของอาหารและรสชาติแสนอร่อยทำให้เรามีความสุขในทุกๆครั้งที่ได้กิน เมื่อได้กินแล้วร่างกายของเราจะถูกฟื้นฟูและมีแรงในการต่อสู้กับโลกอันแสนโหดร้าย บางคนถึงขั้นเปรียบเปรยว่าการได้กินของโปรดแสนอร่อยเปรียบเสมือนความรู้สึกในห้วงรัก
ผู้เขียนเองก็เป็นคนหนึ่งที่รักการกินมากและจะมีความสุขทุกครั้งที่ได้กินของที่ชอบ บทความนี้จึงขอนำความสุขนั้นมาแบ่งปันแก่ผู้อ่านด้วย แนะนำว่าก่อนอ่านควรหาอะไรรองท้องก่อนนะคะ จะได้ไม่มานั่งทรมานท้องร้องหิวข้าวเพราะบทความนี้
1.ข้าวซอยน้อย
อาหารไทยใหญ่ มีแต่ชาวเหนือเท่านั้นที่รู้จัก เผลอๆอาจมีแค่ที่เชียงรายด้วยซ้ำที่หาซื้อกินได้
ข้าวซอยน้อย คือ แผ่นแป้งข้าวเจ้าที่ถูกนำมานึ่งใส่ถาดเป็นแผ่นบาง โรยด้วยผักชีและทีเด็ดคือน้ำจิ้มที่ผสมหลาหลายวัตถุดิบลงไปนับสิบอย่าง ไม่ว่าจะเป็น พริกเผา พริกกะเหรี่ยงป่น กระเทียมเจียว ถั่วลิสง เกลือ ซีอิ้วขาว ซีอิ้วดำ น้ำตาลและอื่นๆอีกมากมายแล้วแต่จะปรุง คลุกเคล้าให้เข้ากันแล้วนำแผ่นข้าวซอยน้อยมาจิ้ม กินกับผักสดกรอบๆ เช่น ผักกาดขาว ผักสลัด ผักชี เป็นต้น
นอกจากนี้ยังมีข้าวซอยน้อยแบบทรงเครื่องที่นำน้ำจิ้มมาทาเป็นไส้ข้าวซอยน้อยแล้วใส่ของที่ชอบลงไป อย่างไส้กรอก หมูสับ ไข่ ถั่วงอก หรืออื่นๆตามแต่จะรังสรรค์ จะว่าเป็นเครปของชาวไทยใหญ่ก็ไม่ผิดนัก
ผู้เขียนเคยลองหาทานหลายที่ แต่ที่ๆชอบที่สุดคือข้าวซอยน้อยต้นตำหรับที่เชียงแสนซึ่งเป็นเจ้าแรกที่ผู้เขียนเคยกินกับเพื่อนสมัยอยู่มัธยม ราคาก็ไม่แพงมากตกแผ่นละ 5 บาท กล่องนึง 20 บาทก็อิ่มแล้ว
2.ไข่ชะอมน้ำพริกกะปิ
เป็นเมนูที่ผู้เขียนชื่นชอบมาตั้งแต่สมัยประถม จุดเริ่มต้นการกินเมนูนี้ครั้งแรกคือการที่ลุงชอบกินแล้วทำมาแบ่งให้ทานด้วยกันบ่อยๆ แม้ว่าตอนนั้นจะเป็นไข่ชะอมที่อมน้ำมันมาก แต่ผู้เขียนก็ชื่อชอบและหลงใหลกลิ่นเหม็นเขียวคล้ายสะตอของชะอมอย่างน่าพิศวง ยิ่งกินไข่ทอดชะอมจิ้มกับน้ำพริกกะปิที่ใส่เนื้อกุ้งแห้งหรือปลาทูลงไปข้นๆแล้วยิ่งกินเพลิน ตักเข้าปากพร้อมกับข้าวหอมมะลิร้อนๆ เคี้ยวหนุบหนับ
สำหรับเมนูนี้อาจมีหลายคนที่ไม่รู้จักและคิดว่ามันเป็นเมนูที่เหม็นมาก ทั้งกลิ่นกะปิ กลิ่นชะอม แต่ความเหม็นก็เป็นเสน่ห์เฉพาะตัวอย่างหนึ่งของมัน คล้ายๆกับคนที่ยังชอบกินปลาร้าและทุเรียนทั้งๆที่มีกลิ่นเหม็นนั่นแหละค่ะ
3.ไข่เยี่ยวม้ากระเพรากรอบ
กลายเป็นเมนูโปรดของผู้เขียนตั้งแต่ช่วงเข้ามหาวิทยาลัย มีเพื่อนคนหนึ่งสั่งเมนูนี้ตอนไปร้านอาหารด้วยกัน ผู้เขียนเลยลองสั่งตามและปรากฏว่าอร่อยมาก ความคิดตั้งต้นของผู้เขียนเลยคือไม่ชอบไข่เยี่ยวม้าเลยสักนิด ขนาดชื่อยังไม่น่ากิน เคยแอบดมๆเวลาที่บ้านเอามากินกับยำก็กลิ่นไม่น่ารับประทานเหม็นเหมือนเยี่ยวม้าสมชื่อ สีเปลือกไข่ก็สีชมพูแป๊ดดูประหลาดไม่ปลอดภัย ในใจคิดอคติไปแล้วว่า เจ้าไข่นี่ต้องอันตรายแน่ๆ แต่ขอยอมสิโรราบเมนูนี้จริงๆที่เป็นเมนูไข่เยี่ยวม้าเพียงอย่างเดียวที่ผู้เขียนกินได้
ก่อนหน้านี้ผู้เขียนรู้จักเพียงกระเพราไก่ หมู กุ้ง หรือเนื้อต่างๆเท่านั้น การเปิดโลกที่มีทั้ง ไข่เยี่ยวม้า และกระเพราทอดกรอบๆลงในเมนูที่ขึ้นชื่อว่าผัดกระเพราเป็นอะไรที่สุดยอดมากสำหรับผู้เขียน ไม่ว่าจะเป็นสัมผัสกรอบๆของใบกระเพราที่ตัดกับเนื้อหมูสับและไข่เยี่ยวม้าที่เพิ่มความนัวให้เมนูนี้อย่างลงตัว ถ้าให้สมบูรณ์ต้องมีไข่ดาวยางมะตูมเยิ้มๆ รอดด้วยพริกน้ำปลาตักทุกอย่างใส่ปากกินพร้อมข้าวเคี้ยวเต็มปากเต็มคำ
แม้จะอร่อยนัวโลกลืมแค่ไหน แต่เมนูนี้มีแคลอรี่ที่สูงมาก เป็นจุดเริ่มต้นให้ผู้เขียนต้องออกกำลังกายอย่างจริงจังและควบคุมอาหารติดต่อกันถึงสามเดือนครั้งแรกในชีวิต เพื่อรักษาหุ่นไม่ให้อ้วนแผละเพราะเมนูนี้
4.มะขามอ่อนจิ้มพริกเกลือ
ครั้งแรกที่ชอบกินเมนูนี้คือช่วงเป็นเด็กมหาลัยเช่นกัน วันนั้นผู้เขียนจำได้ว่าพี่ที่เป็นญาติและอยู่มหาลัยเดียวกันเอามะขามอ่อนมาฝาก แรกๆผู้เขียนก็ไม่เคยรู้จักมาก่อนว่ามันคืออะไร ถึงขนาดที่ต้องเอ่ยถามวิธีกิน พี่ก็ตอบมาสั้นๆว่าจิ้มกับพริกเกลือกิน มันจะเปรี้ยวๆ ตอนแรกก็ยังงอยู่ว่าต้องปลอกเปลือกก่อนหรือไม่ เพราะมะขามในภาพจำของผู้เขียนนั้นกินทั้งเปลือกไม่ได้ ด้วยความห้าวจึงลองทั้งสองแบบและค้นพบว่าไม่ต่างกัน
ด้วยความที่ผู้เขียนเป็นคนชอบกินของรสจัดมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งของเปรี้ยวๆเค็มๆนี่สุดโปรดเลย ก่อนหน้าจะเจอสิ่งนี้ผู้เขียนชื่นชอบมะนาวจิ้มเกลือและมะม่วงเปรี้ยวจัดๆคลุกริกเกลือเผ็ดๆมาก แต่เมื่อได้ลองเมนูนี้ก็ลืมสองเมนูที่เคยชอบไปเลย ด้วยความที่กินง่าย ราคาถูกและเก็บไว้ได้นาน
ในด้านรสชาติคงไม่ต้องอธิบายอะไรมาก ก็เปรี้ยว เค็ม เผ็ดจัดๆ แต่ที่แถมมาคือรสชาติฝาดๆของมะขามดิบ
เมื่อมีคนรู้ว่าผู้เขียนชอบก็มักจะซื้อมาฝากบ่อยๆเมื่อเจอ เช่น รูมเมทของผู้เขียนที่ที่บ้านปลูกมะขามก็มักจะเก็บกลับมาฝากเสมอ รวมถึงคนในครอบครัวอย่างป้าที่เมื่อเจอที่ตลาดมักจะซื้อติดมือมาฝาก ซึ่งผู้เขียนเองก็กินได้เรื่อยๆ กินมื้อละชิ้นสองชิ้น ด้วยความที่ผู้เขียนเป็นคนธาตุหนัก ท้องไส้ไม่ค่อยปั่นป่วนเมื่อเจอของรสจัดเท่าไหร่ แต่ถ้าหากใครท้องไส้อ่อนแอหรือไม่ชอบของรสจัด ไม่แนะนำให้กินนะคะ
5.แกงส้มมะรุม
เป็นเมนี่ผู้เขียนชอบมาก การแกะมะรุมกินกับข้าว ราดแกงร้อนๆ เปรี้ยวๆ เป็นอะไรที่มีความสุขมาก แม้ผู้เขียนจะชอบเมนูนี้แค่หนก็ไม่เคยคิดจะทำเองเลยซักครั้งเพราะวิธีการแกะมะรุมนั้นค่อนข้างยากสำหรับผู้เขียน โดยต้องใช้มีดปอกเปลือกมะรุมออก ซึ่งสกิลการใช้มีดปอกเปลือกของผู้เขียนต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก ทุกครั้งที่อยากกินจึงต้องอ้อนป้าให้ทำให้หรือไม่ก็ไปหาซื้อแถวตลาดซึ่งหายากมากๆ บางคนไม่รู้จักมะรุมด้วยซ้ำไป
แม้ของที่ผู้เขียนชอบกินอาจแปลกและดูพื้นบ้านไปสักหน่อย แต่หวังว่าจะเป็นแรงบันดาลใจในการกินให้กับใครหลายๆคนได้นะคะ
